Facebook maakt mij boos, elke dag weer. En niet de app zelf, maar de mensen die erop zitten. En dan vooral wat zij erop zetten. Maar toch verwijder ik mijn account niet. Ik blijf meerdere keren per dag door mijn Facebook app scrollen. En waarom? Waarom verwijder ik het niet gewoon, wat houdt mij tegen? Zou het, het bang zijn om informatie te missen zijn? Bang zijn om er niet meer bij te horen misschien. Contact te verliezen met mensen? Ik vraag me af waarom wij zo nieuwsgierig zijn naar het leven van anderen. Ik ben benieuwd naar de voor- en nadelen van het leven zonder social media. Daarom heb ik het geprobeerd. 48 uur lang zonder social media.
Er zitten heel veel voordelen aan de social media platformen van tegenwoordig. Je kunt altijd en overal zien wat je vrienden doen, zodat je het idee hebt dat je niks mist. Je voelt je betrokken en je kunt overal over meepraten. Maar je kunt ook anderen laten zien wat jij allemaal doet. We willen uiteindelijk natuurlijk zo interessant mogelijk overkomen op het internet. Ook geeft het ons de mogelijkheid om ons leven af te spiegelen tegen het leven van anderen. Hoe meer likes, hoe meer sociale bevestiging, en dat is fijn. Facebook heeft ons eigenlijk veel te bieden. We krijgen er een groter netwerk van, we komen van alles te weten en we kunnen ons zelf op een positieve manier presenteren. En Facebook verteld je ook nog eens wanneer je vrienden jarig zijn. Handig, dan hoef je daar zelf niet meer aan te denken.
Maar er zitten ook heel veel nadelen aan het sociale platform. Facebook begon voor mij als een leuke App. Een beetje lezen wat mijn vrienden bezig houdt en af en toe een filmpje van een puppy bekijken. Ik zie dit langzamerhand verdwijnen. De positieve berichten op mijn overzicht veranderen steeds meer in negatieve berichten. Ik zie steeds minder berichten van mijn eigen vrienden voorbij komen, en steeds meer berichten van mensen die ik niet ken. Doordat een van mijn vrienden in dat bericht getagt is, of iemand iets geliked heeft. Dit zorgt ervoor dat ik vaak dingen te zien krijg die ik eigenlijk helemaal niet wil zien.
Weet je wat mij boos maakt op Facebook? Iedereen heeft tegenwoordig een mening. Zelfs over dingen waar ze eigenlijk helemaal niks van af weten. Het is ook populair geworden om je mening op Facebook te zetten. En natuurlijk heeft iedereen recht op zijn mening en mag je die uiten. Maar waar is de grens? Mag je ook je mening uiten als dit ten kosten gaat van iemand anders? Op het internet, waar iedereen het kan lezen? Ik zal een voorbeeld geven. Afgelopen week heeft Sylvana Simons haar lidmaatschap bij de politieke partij DENK bekend gemaakt. Meteen is er een Facebook event opgericht dat ‘Sylvana Simons uitzwaaidag’ heet. Waar mensen op reageren dat zij het land uit getrapt moet worden. Er worden filmpjes van toespraken van meneer Wilders gedeeld of nieuwsstukken over de vluchtelingen. Waar de meest inhoudloze, kwetsende reacties onder geplaatst worden. Mensen die door schelden en vernederen de aandacht naar zich toetrekken. Er ontstaan ruzies, discussies en irritaties. Is dit nou waar Facebook voor bedoeld is? Ik denk het niet.
Om deze redenen heb ik een test gedaan, 48 uur lang zonder social media. Om in kaart te brengen wat hier de voor- en nadelen van zijn. Ze zeggen altijd; ‘je weet pas wat je hebt als het er niet meer is’. En dat klopt. Ik besefte pas hoeveel tijd ik in het lezen van mijn Facebook stak, toen ik het niet meer had. Wat doe je als je even niks te doen hebt? Om je heen kijken? Toen ik zat te wachten op de bus heb ik uit pure verveling het overzicht van de bustijden zo’n 10 minuten geobserveerd. Toch denk ik dat de 48 uur zonder social media een positieve werking heeft gehad. Ik moet toegeven dat ik de eerste uren het idee had dat de wereld verder ging zonder mij. Maar het scrollen door de App is eigenlijk het opvullen van tijd. Het lezen van Facebook zorgt ervoor dat je informatie en afbeeldingen in je hoofd plaatst die je helemaal niet nodig hebt. Ik hoefde me niet te irriteren aan negatieve teksten die door onbekenden op Facebook werden geplaatst. Zonder dat je het door hebt zorgen die berichten ervoor dat je minder blij bent. Je denkt er onbewust over na wat zorgt voor negatieve gedachten. Het geeft rust om niet geconfronteerd te worden met dingen die je niet wilt zien. Ik heb nu zelf in de hand welke informatie ik opneem en wat niet.
Wat mij vooral opviel is dat ik beter luisterde naar wat mensen zeiden. Ik was niet ondertussen even afgeleid door een berichtje op mijn telefoon. Dit zorgde voor meer en langere gesprekken. Het was eigenlijk best leuk om van je vrienden te horen wat zij het weekend gedaan hadden zonder het al op Facebook te hebben gelezen.
Maar toch verwijder ik mijn Facebook niet. En waarom? Omdat het toch wel fijn is om de mogelijkheid te hebben om van alles op de hoogte te zijn en niks te missen. Sociale druk hé..